Το ταφικό μνημείο του μεγαλύτερου ιατρού που γνώρισε ο αρχαίος κόσμος και πατέρα της Ιατρικής Επιστήμης, βρίσκεται στη Λάρισα. Αποκαλύφθηκε τυχαία, μετά από μια πλημμύρα του Πηνειού στα 1826 και το 1978 στήθηκε προς τιμήν του Ιπποκράτη άγαλμα, απέναντι από το πάρκο του Αλκαζάρ. Το άγαλμα φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γιώργος Καλακαλάς. Επιπλέον, από το 2009 λειτουργεί στο κενοτάφιο του Ιπποκράτη μνημείο – μουσείο, το οποίο περιέχει προτομές σε χαλκό του Ασκληπιού, της Υγείας, του Νικ. Παπανικολάου, του Φλέμινγκ και του πρώην προέδρου του Μορφωτικού Συλλόγου Λάρισας, Δημ. Παλιούρα. 

 Το μεγαλειώδες Α’ αρχαίο θέατρο της πόλης κατασκευάστηκε στις νότιες υπώρειες του λόφου «Φρούριο», όπου βρισκόταν οχυρωμένη η αρχαία ακρόπολη και είχε προσανατολισμό προς νότο, προς τη λεγόμενη ελεύθερη αρχαία αγορά η οποία σύμφωνα με ασφαλείς αρχαιολογικές ενδείξεις τοποθετείται στο κέντρο της σημερινής πόλης. Είχε διάρκεια ζωής έξι αιώνων περίπου από τις αρχές του 3ου οι. π. Χ. μέχρι το τέλος του 3ου αι. μ Χ. ή τις αρχές του 4ου αι. μ. Χ. Μετά τον 2ο αι. π.Χ. πέραν από τις θεατρικές παραστάσεις απετέλεσε και χώρο υπαιθρίων συνεδριάσεων του ανώτατου διοικητικού οργάνου των Θεσσαλών, του περίφημου «Κοινού των Θεσσαλών». Όσο το θέατρο ήταν ορατό, έγινε σε διάφορες εποχές συστηματική λιθοθηρία σε ορισμένα τμήματα του για εξαγωγή οικοδομικού υλικού.
Η αποξήλωση του επιθεάτρου κυρίως συνεχίστηκε και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881. Τούτη την εποχή κατασκευάστηκαν στο επιχωσμένο θέατρο ισόγειες κατοικίες και καταστήματα με ρηχές θεμελιώσεις πλέον μεν, αλλά βαθείς βόθρους λυμάτων, αρκετοί από τους οποίους τραυμάτισαν τα μάρμαρα. Το 1910 διανοίχθηκε οδός πάνω ακριβώς από το μνημείο, η λεγόμενη οδός Ακροπόλεως με την οποία επικοινωνούσαν οι Λαρισαίοι με την εβδομαδιαία αγορά δίπλα από το τούρκικο Μπεζεστένι της περιοχής.

 Το Μπεζεστένι της Λάρισας ήταν μια σκεπαστή υφασματαγορά στην περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είχε κτιστεί στο ψηλότερο σημείο του λόφου, στην αρχαία ακρόπολη της Λάρισας, γνωστό και ως Φρούριο και χρονολογείται περίπου στα τέλη του 15ου και στις αρχές του 16ου αιώνα. Πιθανότατα εκεί θα ήταν η βυζαντινή ακρόπολη. Η ονομασία Μπεζεστένι σημαίνει αγορά υφασμάτων καθώς προέρχεται από την αραβική λέξη bez που σημαίνει βαμβακερό και τη λέξη bezzaz που σημαίνει έμπορος υφασμάτων. Ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική του βασιζόταν στην αρχιτεκτονική των ισλαμικών τεμενών. Χτίστηκε από τους Οθωμανούς και είναι ένα από τα λίγα μνημεία οθωμανικής αρχιτεκτονικής που διατηρούνται στον ελλαδικό χώρο. Το Μπεζεστένι της Λάρισας είναι ένα μεγάλο ορθογώνιο κτίριο διαστάσεων 30 επί 20 μέτρα χτισμένο από μεγάλες πέτρες και πλίνθους. 

Ο Μύλος του Παππά είναι ένα μουσείο πολιτιστικής κληρονομιάς για την Λάρισα, ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της πόλης μας με σημαντική παρακαταθήκη αναμνήσεων. Οι ιδρυτές του Κωνσταντίνος Παππάς, Κωνσταντίνος Σκαλιώρας και Χρήστος Δημητριάδης αφού αγόρασαν στη συνοικία Ταμπάκικα έκταση 10 στρεμμάτων ίδρυσαν στη συνέχεια εταιρεία και έθεσαν σε λειτουργία τον μύλο στα 1893, την εποχή που η Λάρισα διατηρούσε ακόμα έντονα το χρώμα της τούρκικης πόλης.
Σήμερα ο Μύλος φιλοξενεί πολιτιστικές δραστηριότητες. Στεγάζονται και λειτουργούν σχολή χορού, εργαστήρια εικαστικών τεχνών, μικρό θέατρο χωρητικότητας 150 ατόμων, η φιλαρμονική του Δήμου, κινηματογραφική λέσχη, κουκλοθέατρο.
Συνεχίζει λοιπόν και σήμερα να προσφέρει στην πόλη διαφορετικά. Η επιβλητική πρόσοψη προκαλεί δέος στον επισκέπτη, ξυπνά μνήμες του παρελθόντος και συνδέει το παρόν με τις παλιότερες εποχές ανάπτυξης.

πηγή